Page 5 - Hekimce Bakış Dergisi 87. Sayı

YAşAMAYA DAİR

Yaşamak şakaya gelmez,
büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
bir sincap gibi mesela,
yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,
yani bütün işin gücün yaşamak olacak.
Yaşamayı ciddiye alacaksın,
yani o derecede, öylesine ki,
mesela, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,
yahut kocaman gözlüklerin,
beyaz gömleğinle bir laboratuvarda
insanlar için ölebileceksin,
hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,
hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,
hem de en güzel en gerçek şeyin
yaşamak olduğunu bildiğin halde.
Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,
yaşamak yanı ağır bastığından.

Diyelim ki, ağır ameliyatlık hastayız,
yani, beyaz masadan,
bir daha kalkmamak ihtimali de var.
Duymamak mümkün değilse de biraz erken gitmenin kederini
biz yine de güleceğiz anlatılan Bektaşi fıkrasına,
hava yağmurlu mu, diye bakacağız pencereden,
yahut da sabırsızlıkla bekleyeceğiz
en son ajans haberlerini.
Diyelim ki, dövüşülmeye deşer bir şeyler için, Bu dünya soğuyacak,
diyelim ki, cephedeyiz. yıldızların arasında bir yıldız,
Daha orda ilk hücumda, daha o gün hem de en ufacıklarından,
yüzükoyun kapaklanıp ölmek de mümkün. mavi kadifede bir yaldız zerresi yani,
Tuhaf bir hınçla bileceğiz bunu, yani bu koskocaman dünyamız.
fakat yine de çıldırasıya merak edeceğiz Bu dünya soğuyacak günün birinde,
belki yıllarca sürecek olan savaşın sonunu. hatta bir buz yığını
Diyelim ki hapisteyiz, yahut ölü bir bulut gibi de değil,
yaşımız da elliye yakın, boş bir ceviz gibi yuvarlanacak
daha da on sekiz sene olsun açılmasına demir kapının. zifiri karanlıkta uçsuz bucaksız.
Yine de dışarıyla birlikte yaşayacağız, Şimdiden çekilecek acısı bunun,
insanları, hayvanları, kavgası ve rüzgarıyla duyulacak mahzunluğu şimdiden.
yani, duvarın ardındaki dışarıyla. Böylesine sevilecek bu dünya
Yani, nasıl ve nerede olursak olalım “Yaşadım” diyebilmen için...
hiç ölünmeyecekmiş gibi yaşanacak...

Nazım HİKMET rAN