Page 32 - Hekimce Bakış Dergisi 105. Sayı
P. 32

GERÇEKTEN



                  ORADA



                  BİRİ VAR MI?



                  Dr. Bülent ASLANHAN |  btobulent@gmail.com




               Şu ahir ömrüme dört deprem      süren yolculuk, geçerken        çabalıyoruz…
               sığdı. Dört depremin kalıntıları   distopik film sahneleri gibi   Tofaş Basketbol Takımının
               arasında insan sıcaklığı        izlediğimiz kentler, kasabalar,   kulüp doktoru olarak çok
               aramak zorunda kaldım.  99      köyler ve Maraş.                sayıda kapalı spor salonu
               Gölcük Depremi, hemen           Maraş’a ulaşan üçüncü           görmüşümdür. Bizim salon
               peşinden Düzce depreminde       kurtarma ekibiyiz ama aradan    ezberimde, deplasmanlara
               ilk gece oradaydım, 2011        24 saat geçmiş. Çok soğuk,      gittiğimizde önce takımların
               Van / Erciş depremi Tofaş       Maraş’ın yarısı yok sanki.      salonlarına bakarım, takıntı
               Arama Kurtarma ekibi olarak     Çok sayıda enkaz, az sayıda     belki hep bizim salonla
               Erciş’te enkaz başındaydık,     kurtarma ekibi. Enkazlarda      karşılaştırırım. Kimini beğenir,
               en sonu en fenası, 6 Şubat      bir umutla çalışıyoruz. Daha    kimine “bizim salon daha güzel”
               depremi ve Maraş. On binlerce   önceki depremlerde enkaz        duygusuyla tepeden bakarım.
               vatandaşımızı önlenebilir       başında çalışan arama
               nedenlerle kaybettik, içinde    kurtarmacılar, sessizlik        Seyirciye bakarım, doluluk
               güvenle yaşadıkları yuvaları    sağlayarak enkaza doğru         durumuna bakarım, coşkuya
               yıkıldı. Sonrası derin bir hüzün.   bağırırdık,                 bakarım, sonra maça bakarım.
               11 ilimiz yıkılmış, sabah haber                                 Bazı salonları son anda
               düştü tüm kanallara. Van        “ORADA KİMSE VAR MI?”,          attığımız sayı ve kazandığımız
               Depreminde kurduğumuz           “SESİMİZİ DUYAN VAR MI?”        maçların coşkusuyla hatırlarım.
               ve sonrasında donanımlı bir     Şimdi yıkım çok, ekip az… İlk   Bazı salonları işler yolunda
               arama kurtarma aracı ile        günler sanki enkaz altındakiler   gitmeyip maç farka doğru
               güçlendirdiğimiz Tofaş Arama    bize doğru bağırıyor,           gidince “şu maç bitse de
               Kurtarma Ekibi ile Maraş’a      “GERÇEKTEN ORADA                gitsek” duygusuyla hatırlarım.
               yola çıkıyoruz.  Yol çok uzun,                                  Ama Kapalı Spor Salonu
               Ankara sonrası kar-tipi… Yollar   BİRİLERİ VAR MI?”             dediğin spor mekânı, kazanılan
               kapalı, Maraş’a havadan ya da   Gücümüz ne kadarına yettiyse,   / kaybedilen maçlar, seyirci,
               karadan ulaşmak imkânsıza       sayımız ne kadarına yettiyse,   atmosfer, oyuncu, hakem
               yakın hale gelmiş. 23 saat      enerjimiz ne kadarına yettiyse,   falandır işte… Şu an unutmak
                                                                               istediğim tek spor salonu var.







                32  hekimcebakis.org
   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37