Page 70 - Hekimce Bakış Dergisi 105. Sayı

KUŞLAR AĞLAMAZ

BU ŞEHİRDE

Dr. Semiha UZUNALİOĞLU | semihan16@yahoo.com

Gün yarına evriliyor Sen de biliyorsun
Akşam sefaları boy vermiş solgun kaldırımlarda Sevda değil bu içimdeki, mahpusluğu gururumun
İçimde sızısı suskun yalvarışların Kendini boşa arama uzak diyarlarda göçebe

Kumsalda aşklar var paylaşıldıkça azalan Zaten biliyorsun, sen de biliyorsun
Paylaşıldıkça azalıyor ömrümüzden sevinçler Ben değil bu içindeki, mahpusluğu ruhumuzun

Şimdi bilmediğim bir türkü söyleniyor uzaklarda
Şimdi hangi sahil tanır ayak izimden yalnızlığımı?
Ölüme, aşka, ayrılığa dair ne varsa içinde
Sokaklar dolusu yalnızlıklar yollarda
Oturup ağlıyorum
Çok uzak bir yoldan dönmüş gibiyim, yorgunum
Annem tutup kaldırıyor omuzlarımdan
Soğuk yatağımda bilmeden evrilirken sonsuza
Kuzguni saçlarından tanıyorum matemi
Birer birer yıkılıyor içimde adını yazdığım duvarlar
Yüzü solmuş bir fotoğraf gibi karşımda
Altında gelincikler can veriyor; narin, kırmızı

Sevmek mi ağır geldi yoksa yaşamak mı bize?
Gelsen ne güzel olurdu, gelsen ne güzel!
Suskun bir sevda duruyor şimdi dudaklarımda
Beyhude zamanlar çiçeklenirdi gülüşünle
Mırıldanmaya korktuğum karanlık sokaklar gibi
Üstünde yelkovan kuşları
Şen kırlangıçların peşi sıra hayalin Bir sis, bir pus çöküyor odalarına kalbimin
Gözlerinde yosunu denizin ve de tuzu Soğuk duvarlarına çarpa çarpa yalanlara
sığındığımız
Gelsen ne güzel olurdu, ah bir gelsen!
Ucunda uçurumların en derini

Kimse bilmez hangi satırda öleceğini,
Bütün nehirler sana çağlarken içimde
Kimse bilmez…
Bütün çiçekler sen kokarken baharlarda

70 hekimcebakis.org