Gözlerimi açtığımdan beri zihnimi kurcalıyor. ‘Bizim romanlarımız, şarkılarımızdır’, kim söylemişti bunu Olric, Peyami Safa mı?
Kapı açılıyor, önde kahvaltı tepsisini taşıyan hasta bakıcı ardından yüzünde kocaman bir gülümsemeyle hemşire Sarah giriyor. Geceyi nasıl geçirmişim, iyi uyumuş muyum, ağrım var mıymış, öğle yemeğinden sonra onunla bahçeye çıkmak ister miymişim, bu zamanda Londra’da böyle güneşli hava zor bulunurmuş. Tansiyonum ve nabzım iyiymiş, ateşim de yokmuş. Başım ağrıyor, kafam karışıyor, hep uyumak istiyorum, Olric de artık yanımdan hiç ayrılmıyor diyorum, eğilip gözlerime ışık tutuyor, ‘hayali arkadaşlar çocuklukta olur Mr. Atay, kahvaltınızı yapın, sonra gelip serum takacağım’ diyor ve sağdan çıkıyor.
Peyami Safa değil, Yahya Kemal diye sesleniyorum arkasından.
Hastanelerin en sıkıcı zamanları sabah saatleri. Gün başlıyor, herkesin acelesi, var, işlerin yetişmesi gerek. Koridordan gelen sesler kesilmiyor, kimse size gereğinden fazla zaman ayırmıyor. Öğlene doğru işleri yoluna koyup beni bahçeye çıkaracaklar. Haşlanmış yumurtayı görmek bile midemi bulandırıyor, tepsiyi itiyorum.
Benim romanlarım şarkı değil adeta ağıt, kimse mecbur kalmadıkça ağıt dinlemez, ne dersin hayali arkadaşım, ‘yine kendinize haksızlık ediyorsunuz efendim ayrıca kahvaltı yapmalısınız’, sus Olric, kafamın içi panayır yeri gibi, uyumak istiyorum.
Ağıt değil bir senfoni, yazdıklarınız, görkemli bir senfoni
Yeter Olric, beni rahat bırak,
Ben Olric değilim ve evet kahvaltı yapmalısınız.
Hemşire Sarah tekrar geldi, serum takarken tepsiye baktı, ‘bir şeyler yemelisiniz’ dedi. Gözüm düşen damlalarda bunu söyleyen üçüncü kişisiniz, artık iki hayali arkadaşım var dedim. Gözlerini kısarak baktı, üç saat sonra görüşürüz dedim, ‘neden üç saat’ diye sordu, serum dedim, dakikada 54 damla düştü demek ki üç saat sonra bitecek. Cebinden bir şırınga çıkardı, ‘madem bir hayali arkadaşınız daha oldu o zaman size ilaç vermemiz gerek Mr. Atay’, gülümsedi, ‘üç saat sonra görüşürüz’ diyerek çıktı.
İlaç gerektiğine göre kötüye gidiyorum demektir, ne dersin Olric?
‘Beyninizdeki ödem artıyor efendim’, bilmiş bilmiş konuşma Olric, ‘peki efendim’.
Olric, sence diğer hayali arkadaşım gitti mi? ‘Sizin tek arkadaşınız benim efendim’, ne o kıskandın mı Olric, ‘hayır efendim’, güzel bir sesi var Olric, içten, sevecen, kime benziyor Olric, anneme mi, Günseli’ye mi, Turgut’un karısı Nermin’e mi, ‘kadınlar efendim, bence hepsi önünde sonunda Nermin’e benzer’.
Günseli’ye benzemeyi tercih ederim.
Bak duyuyor musun Olric, gitmemiş, buradaymış. Neden Günseli’ye benzemek istiyorsun?
Selim’e yakın olduğu için herhalde.
Selim, yaralı Selim, beceriksiz, huzursuz Selim, ona yakın olmayı istemek mutsuz eder sizi, sonunuz da onun gibi olur. Turgut’un karısı gibi olun, kararlı olun, ne pahasına olursa olsun, kendi mutluluğunuzu yaratın. Yoksa hep acı çekersiniz ömrünüzün sonuna kadar.
Selim edebiyatımızın en önemli karakterlerinden biri oldu sizden sonra.
Sizden sonra derken, ‘kulak asmayın ona efendim, saçmalıyor’, sus Olric, ‘sustum efendim’.
Anlaşıldı Selim, hep istediğiniz gibi, anlaşıldı, kıymeti bilindi, hem sizin hem Selim’in kıymeti bilindi. Hakkınızda kitaplar yazıldı, tezler hazırlandı.
Olric neler diyor bu kadın, ‘dinlemeyin onu efendim, ne dediğini bilmiyor’.
En çok gençler sevdi sizi, merak etti, görkemli kitaplarınız elden ele dolaştı.
‘Mr. Atay, Mr. Atay, uyanın lütfen, açın gözlerinizi’, açıyorum, ‘iyi misiniz’? Telaş etmeyin hemşire Sarah, uyumuşum. ‘Kabus mu görüyordunuz’, aksine güzel bir rüyaydı. Üç saattir uyuyor muyum, ‘evet, yemeğiniz gelecek ve hepsini bitireceksiniz, yoksa bahçeye çıkamazsınız’. Emredersiniz albayım.
Hemşire Sarah, sonra ne olacak, ‘bahçede yürüyüş yaparız’, sonra, ‘bankta oturup biraz güneşleniriz’, sonra, ‘odanıza döneriz’, sonra, ‘doktor ziyaretinize gelir’, sonra, ‘anlamıyorum Mr. Atay’, sonra ne olur hemşire Sarah, benden sonra?
Sakın ağzını açma Olric, ‘peki efendim’.
Esinlenmeler: Geleceği Elinden Alınan Adam, Sefa Kaplan.